افتخارِ خدمت، افتخارِ علی

یه پاکبان، توی آفتاب و خاک داره خالص‌ترین خدمت رو می‌کنه. حالا اگه فقط یه کاغذ کوچیک روی جاروش باشه که نوشته باشه “دوست‌دار علی‌ام”، انگار تمام اون زحمت، معنا پیدا کرده.
روی یک کاغذ ساده یا پلاک پارچه‌ای کوچک، با خط خوش نوشته شده:
«من هم دوست‌دار علی‌ام»
یا
«خدمت به مردم، راه علی است»
روی جارو یا بازوی لباس پاکبان نصب می‌شه.
می‌شه این کارو با هماهنگی شهرداری یا شورای محله، به صورت دسته‌جمعی انجام داد که دیده‌ بشه و در دل مردم اثر بذاره.

اگه فقط یه شکلات کوچیک از طرف اون به یه بچه داده بشه، اون بچه تا آخر عمرش می‌فهمه عدالت یعنی چی.
پاکبان‌ها در یک روز خاص (مثلاً شب عید غدیر یا روز ولادت امام علی)، با همراهی چند نفر از بچه‌های محله، بسته کوچیکی شامل نقل، شکلات یا حتی یک گل خشک بین مردم توزیع کنن.
همه چیز با لبخند و جمله‌های ساده‌ و علوی همراهه:
«امروز ما هم می‌خوایم محبت علی رو پخش کنیم.»
«از طرف خادمان شهر، به عشق مولا.»

و اگه یه بار فقط، ما بی‌ریا از اون‌ها دعوت کنیم توی مراسم، یعنی داریم به زبان علی (ع) حرف می‌زنیم.
در مراسم محله (مولودی، ایستگاه صلواتی، جشن کوچک)، از یکی از پاکبان‌های شریف محله با احترام دعوت بشه تا به‌عنوان مهمان ویژه بیاد، روی صندلی جلو بشینه، براش دعا بخونن یا یه لوح ساده تقدیر بدن. این کار، یه پیام فرهنگی عمیق به مردم می‌ده:
علی یعنی دیدن کسی که بقیه نمی‌بینن.

تو هم می‌خوای مردم بفهمن علی یعنی عزت؟ بیا از عزت دادن به پاکبان‌ها شروع کنیم…